تامین خواسته

تأمین خواسته

یکی از روش‌های آیین دادرسی مدنی است. در دعاوی حقوقی، خواهان می‌تواند از دادگاه تقاضا کند تا هنگامی که دادرسی ادامه دارد و حکم قطعی صادر نشده، خوانده را ملزم کند که وجهی یا مالی یا وثیقه‌ای را برای تأمین و تضمین خواستۀ مدعی، تودیع نماید یا اگر خواستۀ او مال معیّن و مشخصی باشد، آن را توقیف کند. رسیدگی به این درخواست فوری است و در صورتی‌که شرایط قانونی موجود باشد دادگاه مکلف به صدور آن است. تأمین خواسته، به‌منظور جلوگیری از تضییع یا تفریط حقوق خواهان است. اما چون ممکن است خواهان، در پایان رسیدگی، محکوم به بی‌حقی شود و خوانده که اموال او توقیف شده یا مالی یا وجهی را به دادگاه سپرده، متضرر گردد، به همین لحاظ گاه دادگاه به خواهان دستور می‌دهد مبلغی را متناسب با وضع دعوی، به‌عنوان خسارات احتمالی به صندوق دادگستری تودیع نماید تا اگر محکوم شد، از محل آن خسارات خوانده جبران گردد. مادۀ ۱۰۸ قانون آئینی دادرسی مدنی. موارد تقاضای تأمین خواسته را مشخص کرده است.