تشتر

تِشْتَر
ایزد موکل آب، زمین و گیاهان در آیین زردُشتی. ایزد تشتر برای این‌که بتواند بر سرزمین خشک و تشنه، باران فروبارد، باید بر اَپوُش دیو خشکی چیره گردد. در تیر یَشت، برای پیروزی بر اپوش از تِشتر ستایش می‌شود. نبرد تِشتَر با اپوش در سه مرحله و هر مرحله در ده شب و در صورت‌های فلکی متفاوت، انجام می‌گیرد. در هر سه مرحله تِشتَر برای پیروزی بر اپوش تقاضای هوُم و قربانی می‌کند و وعدۀ غله و رفاه، گاو و اسب و بیشتر از همه وعدۀ کمال روان می‌دهد. تشتر سرانجام، به هنگام ظهر، رعدآسا بر دیو اپوش که پیکر اسبی سیاه و کَل را دارد پیروز می‌شود و باران بر زمین فرو می‌بارد. پیروزی بر اپوش پیروزی بر رعد و جنجال است که سالی یک بار در تیره ماه و در پهنۀ آسمان تکرار می‌شود. شکست اپوش برابر است با بارش و باروری و فراوانی غله و رفاه. در اَشتادیَشت می‌آید که فرّ ایرانی در شکست‌دادن اپوش سهیم است. در بُندَهِش از پاشیده‌شدن تخم و نطفۀ همۀ گیاهان و جانوران به کمک باد بر روی زمین سخن رفته است که نشانه‌هایی از نوزایی زمین پس از پیروزی بر اپوش دارد. نیز ← تیر؛ تشتر_یشت