تموز (اسطوره)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

تَموز (اسطوره)(Tammuz)

در اساطیر سومر[۱]، خدای رستنی‌ها و نماد زوال و رشد در طبیعت. در نیمۀ تابستان مرد و معشوقش، ایشتر[۲]، در بهار بعدی او را از جهان مردگان رهانید. آیین تموز در سراسر بابِل[۳]، سوریه و فلسطین گسترش یافت. همتای اُزیریس[۴] در اساطیر مصر و آدونیس[۵] در اساطیر یونان بود. چهارمین ماه از سال بابلی و عبری از نام او گرفته شده است.

 


  1. Sumer
  2. Ishtar
  3. Babylon
  4. Osiris
  5. Adonis