تمیمی، ابوعبدالله محمد (قرن ۴ق)

تَمیمی، ابوعبدالله محمد (قرن ۴ق)
داروشناس و پزشک. در بیت‌المقدس متولد شد. نیای او، سعید، نیز پزشک و همنشین یعقوبی بوده است و ابوعبدالله برخی از معلوماتش را از او فرا گرفت. در بیت‌المقدّس نزد راهبی به نام زکریا بن ثوابه به فراگیری طب پرداخت. او برای تکمیل دانسته‌های خود به شهرهای مختلف سفر کرد و مورد توجه خاص حاکمان آن شهرها قرار می‌گرفت. سرانجام به مصر رفت و کتاب معروف مادّةالبقاء را برای یعقوب بن کِلّس، وزیر فاطمی مصر، نوشت. او تا پایان عمر در مصر ماند و دست‌کم تا ۳۷۰ق زنده بوده است. شهرت او بیشتر به‌علت داروسازی و داروشناسی او بود. همچنین اخلاق علمی پسندیده‌ای داشته است چرا که هیچ‌کس را بدون دلیلِ روشن رد نکرده است و نیز امانت علمی را به‌خوبی نگه‌داشته است، همچنین در تشخیص، پیشگیری، و درمان بیماری‌های همه‌گیر خبره بوده است. از آثار موجود او کتاب معروف مادّةالبقاءُ و اصلاح فَسادالهَؤاء و التحرّز من ضرر الأوباء در ده مقاله (عمدتاً دربارۀ بیماری‌های همه‌گیر و شرایط محیطی مؤثر بر این امراض)، المرشد فی جواهر الأغذیة و قُوی المفردات من الأدویة و منافع‌خواص‌القرآن قابل ذکر است. همچنین مؤلفان قدیمی کتب دیگری را به او نسبت داده‌اند که موجود نیستند.