تکاور
تَکاوَر
(یا: کُماندو) عضو بسیار تعلیم‌دیده و ورزیدۀ واحدی نظامی فوق‌العاده متحرک، با توان رزمی بالا. کماندوها در شرایط سخت اقلیمی آموزش می‌بینند و باید از قدرت جسمانی، چالاکی، مهارت در استفاده از سلاح‌های گرم و سرد، قابلیت تحمل گرسنگی و تشنگی برخوردار باشند. از کماندوها برای حملات غافلگیرانه به دشمن، در دسته‌های معمولاً کوچک استفاده می‌شود. در جنگ، کماندوها مأمور تخریب یا تصرف برخی از مواضع مستحکم دفاعی یا آفندی دشمن می‌شوند. اصطلاح کماندو نخستین‌بار به یک واحد کوچک نظامی بوئرها اطلاق شد، که در آغاز به قبایل افریقایی، و بعدها به نیروهای انگلیسی در افریقای جنوبی[۱] حمله می‌کردند. در جنگ دوم جهانی این اصطلاح رسماً عنوان یگانی متشکل از داوطلبان نیروهای مختلف انگلیسی شد که تعلیمات ویژه دیده بودند و مأموریت‌های شناسایی، جنگ و گریز، انهدام تأسیسات دشمن و خرابکاری انجام می‌دادند. مهم‌ترین عملیات این یگان ضربه‌زدن به قوای زرهی مارشال آلمانی رومل[۲]، در شمال افریقا بود. کشورهای دیگر نیز یگان‌های کماندویی خاص خود را به‌وجود آوردند. امریکاییان کماندوهای ارتش خود را رنجر می‌نامند. یکی از مشهورترین عملیات کماندویی قرن ۲۰م، حملۀ اسرائیل به فرودگاه اِنتِبه در اوگاندا (۴ ژوئیۀ ۱۹۷۶) و نجات مسافران یک هواپیمای ربوده شده، در زمان حکومت ایدی امین بود. ارتش ایران نیز یک تیپ کماندویی به‌نام نیروی ویژۀ هوا دریا (نوهد) که مقر آن در شیراز بود، به‌وجود آورد و یک لشکر تکاور هم در پرندک، نزدیک تهران پیوسته در حال آموزش است. تکاوران ایرانی در جنگ با عراق ضرباتی سهمگین و روحیه‌شکن بر نیروهای عراقی وارد آوردند، که معروف‌ترین آن‌ها حمله به بندر ام‌العقر و نابودکردن تأسیسات نظامی و نفتی عراق در میناءالبکر بود.