تیاتر موزیکال

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

تئاتر موزیکال (music theatre)

اجرای تئاتری موسیقی آوازی به گونه‌ای که اپرای سنتی را، از نظر سبک و موضوع اثر، به چالش می‌گیرد. تئاتر موزیکال با بهره‌مندی از سنت‌های تماشاخانۀ انگلیسی، کابارۀ اروپایی، و زینگشپیل[۱] آلمانی در دوران رکود اقتصادی دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ به‌منزلۀ اپرای طبقۀ کارگر شکوفا شد. در آلمان اپرای سه‌پولی[۲] (۱۹۲۸) برشت[۳] ـ وایل[۴]، در امریکا موزیکال‌هایی با موضوع اختلاف طبقاتی مانند پورگی و بِس[۵] (۱۹۳۵) از گرشوین[۶]؛ و در سینما زیر بام‌های پاریس[۷] (۱۹۳۰، موسیقی از رائول مورتی[۸]) و آزادی از آن ماست[۹] (۱۹۳۱، موسیقی از ژرژ اوریک[۱۰]) به کارگردانی رنه کلر[۱۱]، از آثار برجستۀ تئاتر موزیکال بودند. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در انگلستان آهنگ‌سازانی همچون اَلگزاندر گور[۱۲]، هریسون برت‌ویسل[۱۳]، و پیتر ماکسول دیویس[۱۴] آثار شاخصی برای تئاتر موزیکال نوشتند و برت‌ویسل و دیویس برای گسترش گنجینۀ تئاتر موزیکال، گروه «بازیگران پیِرو[۱۵]» را تشکیل دادند (که بعد به «فایرز آو لاندن[۱۶]» تغییر نام داد). هِنتسه[۱۷] (مقالۀ خوک‌ها[۱۸]، ۱۹۶۸)، بریو[۱۹] (رسیتال اول[۲۰]، ۱۹۷۲) و لیگِتی[۲۱] (گران ماکابر (ماکابر بزرگ)[۲۲]، ۱۹۷۸) از آهنگ‌سازان دیگری‌اند که به فضای اجتماعی ناآرام سال‌های پس از ۱۹۶۸ پرداخته‌اند.

از ۱۹۷۰ به بعد تئاتر موزیکال قالب مناسبی برای برنامه‌های موسیقی کوتاه بخش مددکاری مراکز هنری و سالن‌های اپرای دولتی نشان داده است.


  1. Singspiel
  2. Die Dreigroschenoper/The Threepenny Opera
  3. Brecht
  4. Weill
  5. Porgy and Bess
  6. Gershwin
  7. Sous Les toits de Paris/Under the Roofs of Paris
  8. Raoul Moretti
  9. A Nous la Liberté/Freedom for Us
  10. Georges Auric
  11. René Clair
  12. Alexander Goehr
  13. Harrison Birtwistle
  14. Peter Maxwell Davies
  15. Pierrot Players
  16. The Fires of London
  17. Henze
  18. Essay on Pigs
  19. Berio
  20. Recital I
  21. Ligeti
  22. Le Grand Macabre/The Great Macabre