حسینیه ارشاد
حُسینیۀ ارشاد
از معروف‌ترین مراکز دینی تهران در دهۀ ۱۳۵۰ش. این حسینیه در ۱۳۴۶ش توسط تنی چند از علاقه‌مندان به نشر اندیشه‌های دینی در قالب‌های نو تأسیس شد. پشتیبان مالی این مؤسسه محمد همایون و مدیر پروژه ناصر میناچی بود. هیئت امنای حسینیۀ ارشاد محمد همایون، میناچی و دکتر علی‌آبادی بودند. در ابتدا مهم‌ترین سخنرانی‌ها توسط آیت‌الله مرتضی مطهری در آن‌جا انجام می‌شد، اما بعدها با ورود کسانی چون مهدی بازرگان، یدالله سحابی، محمدتقی شریعتی، دکتر بهشتی و علی شریعتی وضع حسینیه دگرگون شد. شریعتی که به دعوت شهید مطهری به مؤسسه آمده بود موفقیتی بزرگ در جلب مخاطبان کسب کرد، چنان‌که نام حسینیۀ ارشاد با نام وی گره خورد و اغلب خطابه‌های وی به‌صورت نوارهای کاست و جزوه‌های پیاده‌شده از نوار در میان جوانان ردوبدل می‌شد. این فعالیت‌ها بر فضای فکری دهۀ ۱۳۵۰ تأثیر فراوان نهاد و بسیاری از جوانان را به‌سوی افکار مذهبی انقلابی سوق داد. حسینیۀ ارشاد در آبان ۱۳۵۱ تعطیل، و شریعتی از سوی ساواک تعقیب و دستگیر شد. این حسینیه سرانجام پس از درگذشت شریعتی در خرداد ۱۳۵۶ و ایجاد فضای باز سیاسی، بازگشایی شد. حسینیه همچنان مرکز فعالیت نواندیشان دینی و امور خیریه و فرهنگی است. نام خیابانی که حسینیه در آن قرار دارد، پس از انقلاب به دکتر شریعتی تغییر داده شد و محل دقیق آن در تهران، بین میرداماد و سه راه ضرابخانه است.