درواسپ یشت
دَرْواسْپ یَشْت
(یا: گوش‌یشت) نهیمن یشت و یکی از یشت‌های بزرگ اوستا، مختص ایزدبانو درواسپ، مسئول تندرستی اسبان. در این یشت که دارای هفت کرده (بخش) و ۳۳ بند است، پس از توصیف این ایزدبانو از شاهان و پهلوانانی یاد شده که برای او قربانی کرده و از او یاری خواسته‌اند. برخی ایران‌شناسان درواسپ را صفتی برای اشی می‌دانند که بعدها ایزد مستقلی شده است. پورداود این یشت را به فارسی ترجمه کرده است (تهران، ۱۳۴۷).