دچمبریو، پیر کاندیدو (۱۳۹۹ـ۱۴۷۷م)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

دِچِمْبْریو، پیِر کانْدیدو (۱۳۹۹ـ۱۴۷۷م)(Decembrio, Pier Candido)

نویسندۀ اومانیست و مدیر، اهل میلان. در ۱۴۱۹م به دستگاه فیلیپو ماریا ویسکونتی[۱] راه یافت و منشی و نمایندۀ سیاسی او شد، اما فرصت یافت آثاری را به لاتینی و ایتالیایی ترجمه و مجموعۀ عظیمی از رساله‌های اومانیستی را نیز فراهم کند. آثار اصلی او عبارت‌اند از زندگی‌نامۀ ویسکونتی[۲] و ستایش‌نامۀ میلان[۳] (ح ۱۴۳۶م). دچمبریو، که یونانی را نزد خود فراگرفته بود، آثاری را به لاتینی ترجمه کرد؛ مشهورترین آن‌ها جمهوری[۴] افلاطون است که پدرش قبلاً ترجمه کرده بود و این امر سبب انتقاد برادرش، آنجلو دچمبریو[۵]، از او شد. دچمبریو این ترجمه را به هامفری[۶]، دوک گلاستر[۷] تقدیم کرد. همچنین برای ویسکونتی متون لاتینی را به ایتالیایی برگرداند، که آثار کلاسیک، همچون، سِزار[۸] و آثاری اومانیستی چون زندگی‌نامۀ هنری پنجم[۹]، اثر تیتو‌ لیویو فرولو‌ویسی[۱۰] را دربردارد. دچمبریو پس از مرگ ویسکونتی، ناگزیر شد در جست‌وجوی پشتیبانی در ایتالیا برآید. ابتدا به دستگاه‌ پاپی و سپس به دربار آلفونسوی پنجم راه یافت و سرانجام دوران کاری‌اش را در خدمت دستۀ فِرّارا[۱۱] به‌پایان رساند. ستایش‌نامۀ‌ میلان را در رقابت با مدایح لئوناردو برونی[۱۲] از فلورانس سرود. در واقع، بیشتر دورۀ نخست کاری دچمبریو به تلاش برای هم‌سنگ نشان‌دادن خود با برونی صرف شد. این مسئله تا حدودی ناشی از بلند پروازی شخصی و در عین حال، بازتابی از سیاست بود: میلان و فلورانس رقیب و گاه دشمن یکدیگر بودند؛ و منازعات ادبی میان این اومانیست‌ها نیز این برخوردها را تداوم می‌بخشید.

 

 


  1. Filippo Maria Visconti
  2. Visconti
  3. Panegyric of Milan
  4. Republic
  5. Angelo Decembrio
  6. Humfrey
  7. Gloucester
  8. Caesar
  9. Henry V
  10. Titio Livio Frulovosi
  11. Ferrara
  12. Leonardo Bruni