ذوالفقار شروانی، حسین ( ـ تبریز پس از ۶۹۰ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ذوالفقار شروانی، حسین ( ـ تبریز پس از ۶۹۰ق)
شاعر ایرانی. ستایشگر یوسف‌شاه از اتابکان یزد (۶۷۲ـ۶۸۷ق) و جلال‌الدین سیورغتمش از قراختاییان کرمان و خواهرش پادشاه‌خاتون و ایلخان گیخاتوخان (۶۹۰ـ۶۹۴ق) بود. اشعار مصنوع می‌سرود. قصیدۀ «مفاتیح‌الکلام فی مدایح‌الکرام» او مشهور است. دیوان ذوالفقار شروانی به‌کوشش م. ادوارد به‌چاپ رسیده است (لندن، ۱۹۳۴).