راسکین، جان (۱۸۱۹ـ۱۹۰۰)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
جان راسکین
John Ruskin
زادروز ۱۸۱۹م
درگذشت ۱۹۰۰م
ملیت انگلیسی
تحصیلات و محل تحصیل تحصیل در آکسفورد
شغل و تخصص اصلی منتقد اجتماعی
آثار نقاشان جدید (جلد اول ۱۸۴۳)؛ هفت چراغ معماری و سنگهای ونیز (۱۸۵۱ـ۱۸۵۳)؛ دم مرگ (۱۸۶۲)
گروه مقاله هنر

راسْکین، جان (۱۸۱۹ـ۱۹۰۰)(Ruskin, John)

راسْکين، جان

منتقد هنری و اجتماعی انگلیسی. اغلب بهترین نقدهای هنری راسکین عبارت‌اند از دو اثر نفوذگذار نقاشان جدید[۱] (پنج جلد) (۱۸۴۳ـ۱۸۶۰) و هفت چراغ معماری[۲] (۱۸۴۹). حامی سرسخت نقاشانی بود که در عصر خود نامتعارف قلمداد می‌شدند، مانند جِی ام دبلیو ترنر[۳] و اعضای انجمن اخوت پیش‌ از رافائلیان. نوشته‌های بعدی او به مسائل اجتماعی و اقتصادی اختصاص دارند. راسکین یکی از چهره‌های سرشناس حیات روشنفکران بریتانیا در قرن ۱۹ به‌شمار می‌رود. همچون معاصرانش تامس کارلایل[۴] و متیو آرنولد[۵]، منتقد صریح جامعۀ ویکتوریایی بود و همانند آنان خواستار تجدید حیات اخلاقی، روشنفکری و هنری بریتانیا بود. در آثار اولیه‌اش به معماری و نقاشی پرداخت؛ پشتیبانی او از انجمن اخوت پیش از رافائلیان و احیای گوتیک[۶] بر هنر، معماری، و حرفه‌‌وفن ویکتوریایی تأثیر بسزا گذاشت. دیدگاه‌های اجتماعی و اخلاقی او به‌نحوی افزاینده در این نگرانی‌های زیبایی‌شناسانه ریشه داشت و از دهۀ ۱۸۶۰ خود را وقف مسائل سیاسی و اقتصادی کرد. اقتصاد آزاد را محکوم می‌کرد و شرافت کار و ارزش اخلاقی و زیبایی‌شناختی «صنعتگری» را می‌ستود. باورهای او به عمل گرایید و نقش رهبری‌کننده‌ای را در تأمین آموزش و مسکن مناسب برای طبقۀ کارگر ایفا کرد. راسکین در لندن متولد شد. پرورش او به‌نحوی غیر عادی سختگیرانه بود؛ از کودکی به خواندن، نوشتن، نقاشی‌کردن، و ستودن زیبایی‌های طبیعت تشویق شد. در آکسفورد به تحصیل پرداخت و در ۱۸۳۹ برندۀ جایزۀ نیودیگیت[۷] برای شعر انگلیسی شد و مدرک خود را در ۱۸۴۲ دریافت کرد. برای چندین نشریۀ مختلف مقاله می‌نوشت، اما با انتشار نخستین جلد نقاشان جدید در ۱۸۴۳ به شهرت رسید که در آن به دفاع و ستایش از ترنر پرداخته بود. جلد دوم در ۱۸۴۶ منتشر شد و توجه بیشتری را جلب کرد. جلدهای سوم و چهارم در ۱۸۵۶ و جلد پنجم در ۱۸۶۰ منتشر شدند. نقاشان جدید حاوی بیانیۀ مشهوری است که هنرمند باید «با اخلاص قلبی به طبیعت روآورد ... از هیچ‌چیز فروگذار نکند، چیزی را برنگزیند و چیزی را کوچک نشمرد». هفت چراغ معماری و سنگ‌های ونیز[۸] (۱۸۵۱ـ۱۸۵۳) را خود نقاشی کرد و این دو اثر او را به استاد مسلم معماری و هنر تبدیل کرد. در ۱۸۵۴ـ۱۸۵۹ به تدریس طراحی در کالج کارگران[۹] پرداخت و عناصر طراحی[۱۰] را در ۱۸۵۷ منتشر کرد. در دهۀ ۱۸۵۰ توجه خود را بیش از پیش به مسائل اجتماعی، اقتصادی، و آموزشی معطوف و مقالات بحث‌انگیزی را در مجلۀ کورن‌هیل[۱۱] منتشر کرد که بعدها با عنوان تا دم مرگ[۱۲] (۱۸۶۲) منتشر شد. آثار او در این زمینه‌ها عبارت‌اند از کنجد و زنبق‌ها[۱۳] (۱۸۶۵)، اخلاقیات خاک[۱۴] (۱۸۶۶) و تاج زیتون وحشی[۱۵] (۱۸۶۶). راسکین نخستین استاد هنرهای زیبای آکسفورد (۱۸۷۰ـ۱۸۷۹) و (۱۸۸۳ـ۱۸۸۵) بود. نگارش زندگی‌نامه‌اش را از ۱۸۸۵ آغاز کرد اما هرگز به پایان نرساند. در ۱۸۷۸ سلامت خود را از دست داد و از آن پس گهگاه دچار جنون می‌شد.

 


  1. Modern Painters
  2. (Seven Lamps of Architecture (The
  3. J M W Turner
  4. Thomas Carlyle
  5. Matthew Arnold
  6. Gothic Revival
  7. Newdigate Prize
  8. Stones of Venice, The
  9. Men’s College
  10. Elements of Drawing, The
  11. Cornhill Magazine
  12. Unto this Last
  13. Sesame and Lilies
  14. Ethics of the Dust, The
  15. The Crown of Wild Olive