ریواداویا، برناردینو (۱۷۸۰ـ۱۸۴۵)
ریواداویا، بِرناردینو (۱۷۸۰ـ۱۸۴۵)(Rivadavia, Bernardino)
دولتمرد آرژانتینی و اولین رئیس‌جمهور آن کشور (۱۸۲۶ـ۱۸۲۷). در دورۀ زمامداری به اصلاحات اجتماعی پرداخت و به همۀ مردان بالای بیست سال حق رأی داد و از آزادی مطبوعات حمایت کرد، امّا چون نتوانست کائودیلیوهای ایالات را کنترل کند، ناچار استعفا کرد و بیشتر سال‌های باقی‌ماندۀ عمرش را در اروپا در تبعید گذراند. دبیر شورای نظامی انقلابی (۱۸۱۱ـ۱۸۱۲) و وزیر دولت رودریگس[۱] (۱۸۲۰ـ۱۸۲۳) بود. جنگ با برزیل بر سر اوروگوئه (۱۸۲۵ـ۱۸۲۸)، او را وادار به تشکیل کنگره کرد، که قانون اساسی مرکزی را در ۱۸۲۶ نوشت و او را به ریاست جمهوری برگزید. شخصیتی پیچیده و جنجالی بود و به همین علت او را دموکرات، جمهوری‌خواه، سلطنت‌طلب، و خائن خوانده‌اند.
- ↑ Rodríguez