زمخشری، محمود بن محمد (زمخشر خوارزم ۴۶۷ـ جرجانیه ۵۳۸ق)
زَمَخْشَری، محمود بن محمد (زمخشر خوارزم ۴۶۷ـ جرجانیه ۵۳۸ق)
ادیب و مفسر و متکلم معتزلی. در طلب علم به بخارا و بغداد رفت. سپس راهی مکه شد چون سال‌ها در جوار خانۀ خدا مقیم بود به جارالله (همسایه و مجاور بیت‌الله) معروف شد. تفسیر الکشاف را که از تفسیرهای تراز اول قرآن است در ایام اقامت در مکه نوشت که مرجع و منبع بسیاری از مفسران مانند طبرسی و فخر رازی و بیضاوی بوده است. این تفسیر اخیراً به فارسی هم ترجمه شده است. زمخشری در فقه پیرو مذهب حنفی و در اصول عقاید و کلام معتزلی‌مذهب بود. از دیگر آثارش: الفائق فی غریب‌الحدیث؛ مختصر‌الموافقه بین اهل‌البیت و الصحابه؛ اطواق‌الذهب؛ المفصّل فی النحو؛ أساس‌البلاغه؛ ربیع‌الابرار؛ الامکنة و الجبال و المیاه، در جغرافیا.