زهیر بن ابی سلمی
زُهَیر بن ابی سُلمی ( ـ ح ۶۲۷م)
مشهورترین شاعر و راوی عرب در عصر جاهلی. راوی شعر اوس بن حَجَر و طفُیل الغَنَوی بود. معلقۀ مشهور او در تجلیل از صلحی است که میان قبایل عَبس و ذُبیان برقرار شد. این قصیده همواره به‌سبب ساختار حساب‌شده و زبان پرصلابتش بهترین اثر زهیر شمرده شده است. مراثی وی نیز معروفیت دارد؛ به‌ویژه مرثیه‌ای در مرگ منان بن ابی حارثه، که به‌شیوۀ بدویان سروده شده و ترکیبی از قصیده‌سرایی و فخر است. قصایدی دیگر هم در ستایش اوس و نعمان بن منذر، پادشاه لَخمی، دارد. دیوان زهیر را ثعلب، به‌صورت جامع، حفظ کرده است.