زیدوودین
زیْدُوودین (zidovudine)
نوعی داروی ضد ویروس[۱]. برای درمان ایدز[۲] به‌کار می‌رود. این دارو ایدز را درمان نمی‌کند و فقط طول عمر بیمار را افزایش می‌دهد، امّا شروع ایدز را در ناقلان ویروس به تأخیر نمی‌اندازد. زیدوودین در اواسط دهۀ ۱۹۸۰ ساخته شد و در ۱۹۸۷، مجوز مصرف گرفت. این دارو احتمال بروز عفونت‌های فرصت‌طلب[۳] را کاهش می‌دهد و برخی از عوارض عصبی بیماری را برطرف می‌کند. دارو باید هر چهار ساعت مصرف شود. کم‌خونی[۴] از عوارض جانبی و خطرناک مصرف زیدوودین است. به‌همین سبب، لازم است پی در پی آزمایش خون صورت گیرد. غالباً برای درمان کم‌خونی تزریق خون لازم می‌شود. چنانچه مهار مغز استخوان شدید باشد، باید مصرف دارو را قطع کرد. بنابه کارآزمایی در امریکا (۱۹۹۴)، تجویز این دارو تا حدی باعث حفظ نوزادان مادران آلوده به اِچ‌‌آی‌وی می‌شود. تعداد نوزادان آلودۀ مادران آلودۀ به ویروس اچ‌آی‌وی، که در دوران بارداری زیدوودین دریافت می‌کردند، دوسوم کمتر بود. اثر درازمدت مصرف زیدوودین در دورۀ بارداری بر سلامت کودکان هنوز مشخص نیست.