سازمان توفان
سازمان توفان
دومین انشعاب حزب تودۀ ایران در دهۀ ۱۳۴۰ش، که متأثر از مناقشات شوروی و چین صورت گرفت. توفان، باوفاداری به استالینیسم و انتقاد از سیاست همزیستی مسالمت‌آمیز شوروی، به مائوئیسم روی آورد. سازمان توفان معتقد به شروع انقلاب از شهرها و گسترش آن به روستاها بود. بنیانگذاران توفان سه عضو ناراضی کمیتۀ مرکزی حزب توده، احمد قاسمی، غلامحسین فروتن، و احمد سغایی، بودند که پس از اخراج از حزب، نخست به سازمان انقلابی پیوستند و درپی اختلاف با این سازمان و اخراج‌‌شدن از آن، در ۱۳۴۴ش سازمان توفان را تشکیل دادند. توفان در ۱۳۵۶ش دچار انشعاب دیگری شد و گروهی به رهبری علی سعادتی با انتقاد از مائو و چین و حمایت از حزب کمونیست آلبانی، حزب کمونیست کارگران و دهقانان را تشکیل دادند. در ۱۳۵۷ش، نیز جمعی به رهبری علی منتقمی، با جدایی از این حزب، گروه کارگران مبارز را تأسیس کردند و بازماندگان دو حزب، نام آن را به «حزب کار ایران» تغییر دادند. سازمان توفان نشریۀ توفان را منتشر می‌کرد و نشریۀ حزب کار نیز توفان نام گرفت.