سبط بن جوزی
سِبْط بن جوزی (۵۸۲/۵۸۱ـ دمشق ۶۵۴ق)
واعظ و مورخ مسلمان عرب، از نوادگان ابن جوزی. به سبب نسبتش با ابن جوزی، سبط (نوۀ دختری) خوانده می‌شد. در زمان خود واعظی بود که به فصاحت شهرتی به هم رساند، امّا دوام این شهرت نتیجۀ تألیف تاریخ بزرگ و جامع وی، مرآةالزمان فی تاریخ الاعیان است، که در آن از روش مُنتَظَم، اثر ابن جوزی، مبتنی بر فهرست سالانۀ اطلاعات تاریخی، به علاوۀ ذکر وفیات اعیان در هر سال، پیروی کرده است. این تألیف در ذکر تاریخ سه قرن اول اسلام، از طبری، و از قرن ۶ق، از ابن قَلانِسی، ابن جوزی و عمادالدین اصفهانی مأخوذ است و ظاهراً اطلاعاتی تازه به دست نمی‌دهد، امّا در باب قرن‌های ۴ و ۵ق و تاریخ سوریه و دمشق در زمان خود او معتبر و ارزشمند است. تذکرۀ خواص الامه، که چاپ شده، از دیگر آثار اوست.