ستاری، جلال (۱۳۱۰ش)
جلال ستّاری (رشت 14 مرداد ۱۳۱۰ش- تهران 9 مرداد 1400ش)
| جلال ستّاری | |
|---|---|
| زادروز |
رشت 14 مرداد ۱۳۱۰ش |
| درگذشت | تهران 9 مرداد 1400ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکتری روان‌شناسی تکوینی دانشگاه ژنو |
| شغل و تخصص اصلی | اسطوره‌شناس |
| شغل و تخصص های دیگر | منتقد تئاتر، روان‌شناس و مترجم |
| آثار | بازتاب اسطوره در بوف کور؛ سیمای زن در فرهنگ ایران؛ مجموعۀ جهان اسطورهشناسی |
| گروه مقاله | اسطورهشناسی |
| جوایز و افتخارات | نشان هنر و ادبِ دولت فرانسه (درجه شوالیه) |
اسطوره‌پژوه، منتقد تئاتر، روان‌شناس، مترجم ایرانی و مدرس دانشگاه. تحصیلات متوسطه را در ایران گذراند و برای تحصیلات عالی به سوئیس رفت و در رشتۀ روان‌شناسی تکوینی، که ژان پیاژه بنیادگذار و استاد آن بود، از دانشگاه ژنو دانشنامۀ دکتری گرفت. ستاری، با داشتن حدود 100 اثر، از پرکارترین نویسندگان و مترجمان ایران است که عمدۀ فعالیت او حول دو موضوع تئاتر و اسطوره بوده است. او را بیش‌تر صاحب‌نظری در حوزۀ اسطوره می‌شناسند که با نوشته‌ها و ترجمه‌های خود نه تنها اسطورهشناسی جدید را به ایرانیان معرفی کرد، بلکه در نقد و تفکر جامعۀ فرهنگی ایران تأثیر گذاشت. ستاری سال‌ها در دانشگاه تهران به دانشجویان رشته‌های هنر درس‌هایی چون نشانه‌شناسی تدریس کرد. از طرف دولت فرانسه به وی نشان شوالیۀ هنر و ادب اعطا شده بود.
از نوشته‌های اوست: بازتاب اسطوره در بوف کور؛ سیمای زن در فرهنگ ایران؛ جهان‌های آشنا؛ حالات عشق مجنون؛ افسون شهرزاد؛ عشق صوفیانه؛ پژوهشی در اسطورۀ گیل‌گمش و افسانۀ اسکندر؛ پژوهشی در قصۀ یونس و ماهی؛ پژوهشی در قصۀ شیخ صنعان و دختر ترسا؛ پژوهشی در قصۀ اصحاب کهف.
از ترجمه‌های اوست: رساله در تاریخ ادیبان و چشم‌اندازهای اسطوره از میرچا الیاده؛ جهان‌نگری و اسطوره‌ای نو (نشانه‌هایی در آسمان) از کارل گوستاو یونگ؛ زبان رمزی قصه‌های پریوار و زبان رمزی افسانه‌ها از م. لوفلر دلا شو؛ روان‌کاوی آتش و شعلۀ شمع از گاستون باشلار؛ مجموعۀ جهان اسطورهشناسی در دَه جلد که شامل مقالات ترجمه یا نوشتۀ ستاری در زمینۀ اسطورهشناسی است.
از نوشته‌های او در زمینۀ تئاتر است: آنتونن آرتو شاعر دیده‌ور صحنۀ تئاتر؛ تقلید و تماشا؛ ترجمۀ تئاتر و دین از گابریل مارسل؛ آیین و اسطوره در تئاتر.
جلال ستاری به خاطر کهولت سن در منزل شخصی‌اش درگذشت.