سنگسری (گویش)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

سنگسری

از گویش‌های ناحیۀ سمنان، رایج در سنگسر، واقع در شمال سمنان. از ویژگی‌های این گویش استفاده از جنس مؤنث در اسم‌های موجودات مونث است. در این گویش از «اون» و «ها» به عنوان نشانۀ جمع استفاده می‌کنند؛ مثل «پورون»، (پسران)، و «که‌ها» (خانه‌ها). در حالت غیرفاعلی، مضاف‌الیه با افزودن «ئی» پیش از مضاف قرار می‌گیرد، مانند «پورـ ی کِه» (خانۀ پسر). حالت مفعولی صریح «د»، مانند «را» مفعولی در فارسی، است: esbe-d ma bedi (من سگ را دیدم). سنگسری به لاسگردی و سرخه‌ای بسیار نزدیک است.