سولرز، فیلیپ (۱۹۳۶)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۸ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۲۴ توسط Aeen (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
فیلیپ سولرز

سولِرْز، فیلیپ (۱۹۳۶)(Sollers, Philippe)

نویسنده و منتقد فرانسوی. در ۱۹۶۰ مجلۀ پیشتاز تِل کل[۱] را تأسیس کرد که تا ۱۹۸۲ منتشر می‌شد. در دهۀ ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در بطن شورش‌های روشنفکرانه در پاریس شرکت داشت. ژاک لاکان[۲]، لوئی آلتوسر[۳] و رولان بارت[۴] ازجمله دوستان او بودند. سولرز پس از اولین رمانش، انزوای شگفت[۵] (۱۹۵۸)، که فرانسوآ موریاک[۶] و لوئی آراگون[۷] آن را ستودند، پارک[۸] (۱۹۶۱) را در قالب روایی نوشت و درپی آن حادثه[۹] (۱۹۶۵) و اعداد[۱۰] (۱۹۶۸) را منتشر کرد. ژاک دریدا[۱۱] در کتابش، اشاعه[۱۲]، به تجزیه و تحلیل این سه رمان پرداخته است. دیگر رمان‌های او عبارت‌اند از بهشت[۱۳] (۱۹۸۱)، چهرۀ بازیگر[۱۴] (۱۹۸۴)، سوسن طلایی[۱۵] (۱۹۸۹)، و جشن در ونیز[۱۶] (۱۹۹۱). این رمان‌ها با ارائۀ تفسیری نو از اندیشه‌های سیاسی، رسانه‌ها، روابط جنسی، مذهب، و هنر جامعه‌ای را که خواننده در آن زندگی می‌کند به روشنی و با نگاهی داستانی بررسی کرده‌اند. در همۀ این رمان‌ها علاقۀ سولرز به تمدن چینی نقشی بسزا دارد. نوشته‌های سولرز کیفیتی موسیقایی دارند و او استفاده از زبان گفتار و آواها را در نوشته‌هایش همیشه در اولویت قرار می‌دهد.

 همسر وی متفکر معروف ژولیا کریستوا است.


  1. Tel Quel
  2. Jacques Lacan
  3. Louis Althusser
  4. Roland Barthes
  5. A Strange Solitude
  6. François Mauriac
  7. Louis Aragon
  8. The Park
  9. Event
  10. Numbers
  11. Jacques Derrida
  12. Dissemination
  13. Paradis
  14. Portrait du Joueur
  15. Le Lys d’Or
  16. Watteau in Venice