شاه محمود

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

شاه‌محمود (۷۳۷ـ اصفهان ۷۷۶ق)

(ملقب‌ به‌ قطب‌الدین) امیر و شاهزادۀ آل مظفر، پسر امیر مبارز‌الدین محمد و برادر شاه شجاع بود و در زمان‌ حکومت‌ پدرش‌ در ۷۵۶‌ق با تصرف‌ قلعۀ‌ ایگ‌، به‌ حکومت‌ ملوک‌ شبانکاره‌ پایان‌ داد. شاه‌‌محمود در توطئۀ‌ دستگیری‌ و نابیناکردن پدرش‌، با شاه شجاع همدست شد (۷۵۹‌ق) و پس‌ از آن‌ از جانب‌ برادر‌، به‌ حکومت‌ اصفهان‌ و ابرقو‌ دست‌ یافت‌. شاه‌‌محمود به‌کمک‌ سلطان‌ اویس‌ جلایر و برخی‌ امرای‌ ناراضی‌، به‌ جنگ‌ با شاه‌ شجاع‌ پرداخت‌ و در ۷۶۵‌ق، شیراز را تصرف‌ کرد، اما دو سال‌ بعد شکست‌ خورد و به‌ اصفهان‌ عقب‌ نشست‌. وی‌ از آن‌ به‌بعد اصفهان‌ و خوزستان‌ را از جانب‌ برادر، اداره‌ می‌کرد و به‌نام‌ او خطبه‌ می‌خواند‌ و سکه‌ می‌زد. مرگ شاه‌محمود نیز در اصفهان اتفاق افتاد.