شاپور بن سهل

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

شاپورِ بن سَهْل ( ـ۲۵۵ق)
پزشک و دانشمند ایرانی (قرن ۳‌ق). در بیمارستان گندی‌شاپور به معالجه بیماران اشتغال داشت نزد متوکل خلیفه عباسی مقام و منزلتی بزرگ داشت و به خلفای بعد از او خدمت کرد. از آثار اوست: کتاب الاقرا باذین‌الکبیر کتابی مشتمل بر ۲۲ باب در زمینۀ داروشناسی که احتمالاً اولین کتابی است که درباره داروسازی در جهان نوشته شده است و چون کتاب عظیمی بوده و امکان استفاده از آن برای همگان وجود نداشته، کتاب کوچک‌تری در همین زمینه نوشت و آن را الاقرا باذین‌الصغیر نامید. قوی‌الاطعمة و مضارها و منافعها؛ الرد علی حنین فی کتابه فی‌الفرق بین‌الغذا و الدواء‌المسهل (ردی بر آرای حنین درباره کتاب وی به‌نام فرق بین غذا و داروی مسهل)؛ القول فی‌النوم و الیقظة؛ ابدال‌الادویة.