شعرانی، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ هامبورگ ۱۳۵۱ش)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

شَعرانی، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ هامبورگ ۱۳۵۱ش)

شَعراني، ابوالحسن
شَعراني، ابوالحسن
ابوالحسن شَعرانی
زادروز تهران ۱۲۸۲ش
درگذشت هامبورگ ۱۳۵۱ش
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی فیلسوف
شغل و تخصص های دیگر قرآن‌پژوه، استاد علوم معقول و منقول
آثار تعلیقات بر تفسیر ابوالفتوح رازی (12 جلد)؛ تعلیقات بر تفسیر مجمع‌البیان
گروه مقاله فلسفه، منطق و کلام

فیلسوف، قرآن‌پژوه و استاد مسلّم علوم معقول و منقول اسلامی. از نوادگان ملا فتح‌اله کاشانی بود. پس از خواندن درس‌های مقدماتی در مدرسۀ مروی، در قم و نجف، به یادگیری فقه، علوم عقلی وعلوم ریاضی پرداخت و در محضر عالمانی چون آقا شیخ بزرگ ساوجی و میرزا محمود قمی و ملا علی همدانی و ابوتراب خوانساری درس خواند. علوم ریاضی را از حبیب‌اله ذی‌الفنون و علوم عقلی را از میرزا محمد کهکی قمی فراگرفت. زبان‌های عبری، فرانسه و عربی را به خوبی می‌دانست. او به ریاضیات و هیئت قدیم تسلّط داشت. در تهران به تدریس علوم عقلی پرداخت. از شاگردان او می‌توان حسن حسن‌زاده آملی و عبدالله جوادی آملی را نام برد. در حرم عبدالعظیم مدفون است. از آثارش: تعلیقات بر تفسیر ابوالفتوح رازی (۱۲ جلد)؛ تعلیقات بر تفسیر مجمع‌البیان؛ نثر طوبی (در لغات قرآن)؛ تصحیح و تعلیقات بر تفسیر صافی، تصحیح تفسیر منهج‌الصادقین؛ ترجمۀ صحیفۀ سجادیه؛ ترجمۀ تبصرة المتعلمین؛ تعلیقات بر وسائل‌الشیعه؛ ترجمۀ هیئت فلاماریون؛ راه سعادت؛ شرح و تعلیقه بر کشف‌المراد علامۀ حلّی (شرح تجرید الاعتقاد)؛ تعلیقه بر اسرارالحکم سبزواری؛ تصحیح شرح اصول کافی ملا صالح مازندرانی.