شورای عالی امنیت ملی

شورای عالی امنیت ملی
نام فارسی	شورای عالی امنیّت ملّی
نوع کاربری	نهاد حاکمیتی
روسا	رئیس‌جمهور
علت تاسیس / تشکیل	هماهنگی و همکاری بین کلیۀ دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی و تعیین سیاست‌های دفاعی ـ امنیتی کشور، و مقابله با تهدیدهای داخلی و خارجی

شورای عالی امنیّت ملّی

از نهادهای حاکمیتی جمهوری اسلامی ایران که در قانون اساسی پیش‌بینی شده و فصل مستقلی به آن اختصاص یافته است (فصل ۱۳). در بازنگری قانون اساسی در ۱۳۶۸ش، کلیۀ امور مربوط به فرماندهی قوای مسلح ازجمله فرماندهی نیروهای انتظامی در وظایف مقام رهبری متمرکز شد و در چارچوب همین بخش از وظایف و اختیارات رهبری، شورای عالی امنیت ملی تشکیل گردید (اصل ۱۷۶ قانون اساسی). هماهنگی و همکاری بین کلیۀ دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی و تعیین سیاست‌های دفاعی ـ امنیتی کشور، و مقابله با تهدیدهای داخلی و خارجی، بخشی از وظایف و صلاحیت‌های شورای مذکور است. شورای عالی امنیت ملی به ریاست رئیس‌جمهور تشکیل می‌شود و اعضای آن عبارت‌اند از رؤسای قوای سه‌گانه، رئیس ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح، مسئول سازمان برنامه و بودجه، دو نماینده به انتخاب رهبری، وزرای خارجه، کشور و اطلاعات، حسب مورد وزیر مربوط و بالاخره عالی‌ترین مقام ارتش و سپاه. در مورد اهداف و وظایف شورای مذکور و تشکیلات داخلی آن، اصل ۱۷۶ قانون اساسی می‌گوید: «به‌منظور تأمین منافع ملی و پاسداری از انقلاب اسلامی و تمامیت ارضی و حاکمیت ملی، شورای عالی امنیت ملی به ریاست رئیس‌جمهور، با وظایف زیر تشکیل می‌گردد: ۱. تعیین سیاست‌های دفاعی ـ امنیتی کشور در محدودۀ سیاست‌های کلی تعیین‌شده از طرف مقام رهبری؛ ۲. هماهنگ نمودن فعالیت‌های سیاسی، اطلاعاتی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در ارتباط با تدابیر کلی دفاعی ـ امنیتی؛ ۳. بهره‌گیری از امکانات مادی و معنوی کشور برای مقابله با تهدیدهای داخلی و خارجی». شورای عالی امنیت ملی، به تناسب وظایف خود، شوراهای فرعی، از قبیل شورای دفاع و شورای امنیت کشور، تشکیل می‌دهد و ریاست هریک از شوراهای فرعی با رئیس‌جمهور یا یکی از اعضای شورای عالی است که از طرف رئیس‌جمهور تعیین می‌شود. حدود اختیارات و وظایف شوراهای فرعی را قانون معیّن می‌کند و تشکیلات آن‌ها به تصویب شورای عالی می‌رسد. مصوبات شورای عالی امنیت ملی پس از تأیید مقام رهبری قابل اجراست.