شیخین

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

شِیْخِیْن

(تثنیۀ «شیخ» در حالت نصبی و جرّی، و حالت رَفعی آن «شیخان»؛ یعنی دو شیخ) در اهل سنت، از میان صحابه به ابوبکر و عمر (دو خلیفۀ اول)، از محدثان به بخاری و مُسلِم، و از فقیهان به ابوحنیفه و ابویوسف گویند. در شیعۀ امامیه از میان علمای رجال به نجاشی و طوسی، از محدثان به کلینی و طوسی، و از فقیهان به شیخ مفید و شیخ طوسی گویند.