شیخ محمد حسن شریعتمدار

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

شیخ محمد حسن شریعتمدار (کربلا 1249- تهران 1318ق)

(نیز با نام: شیخ محمد حسن شریعتمدار استرآبادی تهرانی) عالم، فقیه، رجالی و ادیب ایرانی، پسر کوچک آخوند ملا محمد جعفر استرآبادی. برادر بزرگش، شیخ علی مجتهد، از افاضل فقهای مقیم تهران بوده است.

طبق دستور ناصرالدین شاه قاجار و با نظارت وزیر خارجه، میرزا سعید خان مؤتمن الملک، کتابی با نام جامع ناصری به سبک و سیاق جامع عباسی نوشته است. (هر چند که تفاوت های بسیاری با آن دارد.) این کتاب اکنون در کتابخانۀ سلطنتی موجود است.

شیخ محمد حسن شریعتمدار در کربلا متولد شد و رشد یافت. همراه پدرش به شهرهای کرمانشاه، استرآباد، مشهد و تهران سفر کرد. طی این مدت، از پدرش علوم عربی و سطوح، و نیز فقه و اصول را فرا گرفت. پس از فوت پدر و با رسیدن به سن بلوغ، به نجف اشرف رفت و در محضر درس و بحث شیخ مرتضی انصاری و شیخ رازی و چند تن دیگر، فراگیری فقه و اصول را تکمیل کرد.

او در 23 سالگی به دریافت درجه اجتهاد نایل شد. سپس به تهران رفت و به تدریس و تألیف پرداخت.