شیخ محمد سبزواری (شیراز قرن ۱۰ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

شیخ محمّد سَبزواری (شیراز قرن ۱۰ق)

نگارگر، طراح و خوشنویس ایرانی. بعدها به تبریز رفت، و نزد دوست‌محمد هنر آموخت. پس از مدتی، در دربار ابراهیم میرزا صفوی در مشهد، و سرانجام در دربار شاه اسماعیل دوم در قزوین به هنرآفرینی پرداخت. همراه با بنیاد‌گذاران مکتب دوم تبریز، در مصوّرسازی شاهنامۀ طهماسبی نقش بسزایی داشت. هفت اورنگ‌جامی، از کتاب‌های تصویرشده به قلم اوست. شیخ محمد به بازنمایی حالات و عادات آدمی، به‌ویژه در طراحی‌هایش، تمایل داشت. در صحنه‌آرایی‌های بزمی و رزمی و ترسیم پیکره‌های جانوری، نیز تذهیب و تشعیر و خوشنویسیِ نستعلیق استاد بود. برخی از دیگر آثارش عبارت‌اند از جوان صفوی در حال مطالعه (ح ۹۶۸ق موزۀ لوور، پاریس)، شتر و ساربان (ح ۹۶۴ق)، شاهزاده‌ای با یک طوطی در دست. اثر سوگواری بر مرگ اسکندر (ح ۹۷۰ق) نیز منسوب به اوست.