شیروانی، محمد بن حسن (۱۰۳۳ـ مشهد ۱۰۹۸ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

شیروانی، محمد بن حسن (۱۰۳۳ـ مشهد ۱۰۹۸ق)
(مشهور به: محقق شیروانی) حکیم، متکلم، فقیه و اصولی امامی. شاگرد آقا‌حسین خوانساری و داماد محمدتقی مجلسی بود و بنا‌به درخواست شاه سلیمان صفوی مدتی به تکفل امور دینی در اصفهان اشتغال داشت. از شاگردان اویند: میرزا عبدالله افندی و شیخ حسن بلاغی. از او آثار گوناگونی در فلسفه و علوم نقلی برجای مانده است؛ از آثارش: حاشیه بر حکمة‌العین؛ اثبات الواجب؛ الجمع بین الاخبار المتعارضة؛ حاشیۀ شرح مطالع.