نمایش مبدأ برای صبوری خراسانی، محمدکاظم (مشهد ۱۲۵۷ـ۱۳۲۲ق)


صَبوری خراسانی، محمدکاظم (مشهد ۱۲۵۷ـ۱۳۲۲ق)<br>
<p>(ملقب به ملک‌الشعرا) شاعر ایرانی. پدر [[بهار، محمدتقی (مشهد ۱۲۶۵ـ تهران ۱۳۳۰ش)|محمدتقی ملک‌الشعرای بهار]] و از نوادگان میرزا احمد صبور کاشانی، برادرزادۀ فتح‌علی‌خان صبا، بود. پس از فراگیری علوم ادبی، زبان عربی و فرانسه، فقه، حکمت و فنون شعر از فضلا و شعرای پرآوازۀ خراسان شد و از [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین‌شاه]] لقب ملک‌الشعرا گرفت. ''دیوان'' اشعارش به‌چاپ رسیده است. صبوری چهار پسر داشت که بزرگ‌ترین آن‌ها محمدتقی ملک‌الشعرای بهار بود.</p>
<br><!--27015000-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]