صفوت، داریوش (تهران ۱۳۰۷ ـ۱۳۹۲ش)
صَفْوَت، داریوش (تهران ۱۳۰۷ ـ۱۳۹۲ش)
نوازندۀ تار و سه‌تار و پژوهشگر موسیقی ایرانی. مدت کوتاهی نزد حبیب سماعی به فراگیری سنتور پرداخت، از ۱۳۳۶ش به‌طور جدی به آموختن سه‌تار و سنتور رو آورد و از ۱۳۴۸ نیز از آموزش‌های محمد ایرانی مجرد بهره برد. صفوت در ۱۳۳۲ در رشتۀ حقوق از دانشگاه تهران، دانشنامۀ لیسانس دریافت کرد؛ در همان سال در نخستین جشنوارۀ سراسری موسیقی ایرانی نیز برندۀ جایزۀ اول در رشتۀ سه‌تارنوازی شد. در ۱۳۳۹ از سوی ادارۀ هنرهای زیبا به فرانسه فرستاده شد تا ضمن ادامۀ تحصیل در رشتۀ حقوق، در مرکز پژوهشی موسیقی شرق در سوربن به تدریس موسیقی ایرانی بپردازد. صفوت از ۱۳۴۵ در دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تحصیل کرد و چندی بعد (۱۳۴۷) با تصویب طرح او در رادیو و تلویزیون ملی ایران، مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی در تهران تشکیل شد و بسیاری از استادان سالخوردۀ موسیقی ایرانی برای انتقال تجربیات خود به جوانان به این مرکز دعوت شدند. صفوت در سال‌های آخر پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در هنرکدۀ موسیقی ملی و مدرسۀ عالی رادیو و تلویزیون، تاریخ موسیقی تدریس می‌کرد. پس از انقلاب فعالیت‌های خود را در سمت‌هایی چون استاد و مدیر گروه موسیقی دانشگاه تهران، سرپرست واحد موسیقی صدا و سیما و ادامه داد. از آثار اوست: آلبوم‌های تک‌نوازی سه‌تار و سنتور همراه با ضياء ميرعبدالباقي و جمشيد شميراني؛ کتاب‌های پژوهشی کوتاه دربارۀ استادان موسیقی ایران و الحان موسیقی ایرانی؛ جنبه‌های عرفانی موسیقی اصیل ایرانی؛ هنر موسیقی ایران؛ با ژان دورینگ و ضیاء میرعبدالباقی، ایران؛ سنت‌های موسیقایی با نلی کارون و مقالات متعدد به فارسی و فرانسوی.