طب مناطق حاره

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

طبّ مناطق حارّه (Tropical Medicine)

شاخه‌ای از پزشکی، برای بررسی بیماری‌های شایع در نواحی حارّه و تحت حارّه. این شاخه از پزشکی زمانی مطرح شد که در قرن ۱۹، پزشکان مجبور به درمان کسانی شدند که هنگام مسافرت به مناطق حارّه و تحت حارّه دچار عفونت‌هایی شده بودند که در مناطق معتدل ناشناخته بود. مهم‌ترین بیماری‌های مطرح در این شاخه از پزشکی عبارت‌اند از مالاریا[۱]، کالاآزار[۲]، تب زرد، و شیستوزومیازیس[۳]. نخستین دانشکده‌ای که به تدریس طب مناطق حارّه پرداخت، در ۱۸۹۹ در لندن شروع به‌کار کرد.

 


  1. malaria
  2. kala-azar
  3. Schistosomiasis