طریقت

طریقت
در اصطلاح تصوف، دوّمین مرحله از مراحلِ سه‌گانۀ عمدۀ صوفیان. به باور صوفیان، سالک پس از اتّصاف به جمیع دستوراتی که در شریعت (طریق) وضع شده است پای از ظواهر احکام فراتر می‌نهد و به مجموعۀ قواعدی که از سوی شیخ (مشایخ) به‌تدریج برایش وضع می‌گردد گردن می‌نهد. این مجموعه دستورات را، که برای هر سالک متعدّد است، طریقت می‌نامند. چنانچه سالکی حقوقِ دو مرحلۀ شریعت و طریقت را آن‌گونه که بایسته است رعایت نماید، به مرحلۀ حقیقت وارد می‌شود. طریقت در سلسله‌های گوناگون صوفیه گونه‌گون است. امّا اموری از قبیلِ دنیاگریزی، اطاعت از مولی، یگانه‌سازی همّت به‌سوی او و جز آن، که در عنوانِ کلّی «تهذیب نفس» جمع می‌شود، از اصول مشترک مهمّ طریقت‌های صوفیانه است. نیز ← شریعت