طهماسب صفوی دوم

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

طَهماسْبِ صفوی دوم ( ـ۱۱۴۵ق)

دهمین پادشاه (حک: ۱۱۳۵ـ۱۱۴۵ق) سلسلۀ صفویه. پسر شاه سلطان‌حسین صفوی بود و در واقعۀ جریان محاصرۀ اصفهان به‌دست افغانان، به قزوین رفت و پس از تاج‌گذاری در ۱۱۳۵ق، از برابر افغانان به زنجان و تبریز گریخت. طهماسب پس از پیروزی‌های نادر در اخراج روس‌ها و عثمانی‌ها و افغانان از ایران، به عثمانی تاخت، اما با شکست در نبرد کروجان، طی قراردادی ننگین، بغداد، قفقاز، آذربایجان و پنج بلوک را از کرمانشاه به عثمانی واگذاشت. نادرشاه به‌همین بهانه، وی را عزل و به مازندران و سپس سبزوار تبعید کرد (۱۱۴۵ق). طهماسب در ۱۱۴۸ق به فرمان رضاقُلی میرزا، پسر نادرشاه، کشته شد.