عبدالله بن اسماعیل
عَبدُالله بن اسماعیل (تافیلات ۱۱۲۱ـ فاس ۱۱۷۱ق)
پادشاه مراکش؛ از سلسلۀ شریفان فلالی (حک:۱۱۴۱ـ۱۱۷۱ق) مراکش. پس از کشته‌شدن برادرانش، عبدالملک و احمد، به سلطنت رسید. در سال نخست فرمانرواییش با اقتدار تمام حکومت کرد و بسیاری از سیاهان و بردگان را به جرم شرکت در قتل برادرش عبدالملک به‌قتل رساند و چون بردگان و سایر مردم قصد کشتن وی کردند، پا به فرار گذاشت. دوران نخست سلطنتش در ۱۱۴۱ق پایان یافت. با فرار وی، بردگان سیاه که بر امور کشور مسلط شده بودند، برادر دیگرش، علی اعرج (لنگ)، را به تخت نشاندند. در ذی‌الحجه ۱۱۴۸ق، عبدالله از پناهگاهش در سوس خارج شد و پس از نبردهایی با برادرش، علی، شهر تادلا را گرفت و مردم با وی بیعت کردند. سپس راهی فاس شد. از این تاریخ تا زمان مرگش چهار بار دیگر مخلوع شد. فتنه‌های بسیاری در کشور برپا شد و برادرانش با وی، بر سر تصاحب قدرت، به رقابت پرداختند. در محرم ۱۱۶۲ق سیاهان، به‌‌قصد خلاصی از امارت وی، به پسرش توصیه کردند که سلطان شود، ولی نه پسر و نه پدر این پیشنهاد را نپذیرفتند. سال‌های آخر حکومتش دیگر هیچ اعتباری نداشت و فرمانش مطاع نبود.