عدنان
عَدْنان
یکی از دو شاخۀ اصلی‌ِ نسب‌های عرب. عدنان که نسبش به اسماعیل (ع) می‌رسد، جد اعلای بسیاری از مردم اهل حجاز به‌شمار می‌رود. به‌سبب اختلاف در ذکر سلسلۀ نسب عدنان تا اسماعیل، حضرت محمد (ص) توصیه کرد در هنگام ذکر نسب، از عدنان تجاوز نکنند. برخی از نسب‌شناسان مادر وی را بَلْهَاء دخت یَعْرُب بن قحطان دانستند که در این صورت عدنان نوۀ قحطان رأس دیگر شاخۀ بزرگ عرب‌ها، می‌شود. نام عدنان در متون و سنگ‌نوشته‌های جاهلیت نیامده، ولی در اشعار دو شاعر جاهلی آمده و نیز در برخی از نوشته‌های نبطی شمال غربی عربستان دیده شده است. فرزندان متعددی چون مَعَدّ داشت که دو قبیلۀ ربیعه و مُضَر از نژاد نزار، فرزند مَعَدّ، هستند. گویند عدنان در ایام بخت‌النصر و پسرش، مَعَدّ، در ایام موسی (ع) می‌زیسته‌اند. از فرزندان عدنان بسیاری از قبایل عرب تهامه، که خاستگاه عدنانی‌ها بود، به‌‌وجود آمدند. ازجملۀ این قبایل بکر، تغلب، قیس، عیلان و هوازن و مشهورترین آن‌ها قریش، قبیلۀ حضرت پیامبر (ص)، بودند.