عدی بن حاتم

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

عَدِیّ بنِ حاتم (-۶۷/۶۸ق)
از صحابۀ پیامبر (ص) و یاران امام علی (ع)، فرزند حاتم طائی سخاوتمند مشهور. در شعبان سال ۹ق از مسیحیت به اسلام گروید. پیامبر (ص) او را گرامی می‌داشت، پس از رحلت پیامبر (ص) از پیروان امام علی (ع) بود و به کوفه هجرت کرد، در جمل حضور یافت و یک چشم او صدمه دید. در صفین پرچم‌دار قُضاعه و طَیِّ بود و رشادت‌ها از خود نشان داد؛ پس از آن نیز از یاران امام حسن (ع) بود و مواضع او در برابر معاویه مشهور است. عدی بن حاتم سخاوتمند، بزرگوار و حاضرجواب بوده است.