غیاث الدین نقاش

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

غیاث‌الدّین نقّاش (قرن ۹ق)

(نامِ اصلی: پیر احمد زرکوب) نگارگر ایرانی. نقاشی ایرانی را با شیوۀ چینی درآمیخت. در زمان شاهرخ تیموری، از طرف بایسنقر میرزا به دربار چین و سرزمین ختای (چین شمالی) فرستاده شد. پس از بازگشت به ایران (ح ۸۲۲ق) طرح باغ‌های چینی، و شیوۀ نقاشی چینی را به‌ارمغان آورد. غیاث‌الدین پیش از سفر به چین، در زمان اقامت در هرات، در کتابخانۀ بایسنقر میرزا هنرآفرینی می‌کرد. سفرنامۀ مختصری با نام عجیب‌الطایف از آثار ارزندۀ اوست، که آن را طی سفر به چین به‌نگارش درآورد. براساس این نوشته، احتمالاً محمد سیاه‌قلم، نقاش، نیز با او هم‌سفر بوده است، چنان‌که برخی از آثار محمد سیاه‌قلم را به غیاث‌الدین نسبت داده‌اند. از غیاث‌الدین با وجود شهرت بسیارش، تصاویر مرقومی برجا نمانده است.