فالیر، مارینو (۱۲۷۴ـ۱۳۵۵م)

فالیِر، مارینو (۱۲۷۴ـ۱۳۵۵م)(Falier, Marino)

فاليِر، مارينو

اشراف‌زادۀ ونیزی. پس از سال‌ها خدمت در مقام سفیر و فرماندۀ نیروی دریایی، در ۱۳۵۴م به سِمَت «دوجه» (فرمانروای ونیز) برگزیده شد. به مخالفت با اعیان هم‌طبقۀ خود برخاست و برای براندازی اولیگارشی به توطئه‌چینی پرداخت. به توطئۀ فالیر پی‌بردند و او را اعدام کردند. داستان زندگی او الهام‌بخش لرد بایرون در سرودن شعر «مارینو فالیرو» (۱۸۲۱) بوده است.

 

---