فتوح السلاطین

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

فُتوح‌السَّلاطین

از عبدالملک عصامی، منظومه‌ای حماسی به فارسی. مؤلف این اثر را در حدود ۱۲هزار بیت در بحر متقارب مثمن محذوف، به تقلید از شاهنامۀ فردوسی، دربارۀ فتوحات سلاطین اسلامی، به‌نظم درآورد. این منظومه از ولادت محمود غزنوی آغاز می‌شود و پس از آن، به رویدادهای سلطنت غزنویان، سلاطین غوری و فرمانروایان دهلی تا سلطنت محمد بن تغلق‌شاه و ذکر بزرگی ظفرخان می‌پردازد. عبدالملک عصامی سرودن این منظومه را، در ۷۵۰ق، آغاز کرد و پس از پنج ماه، آن را در ۷۵۱ به‌پایان برد. اشعار این اثر، با آن‌که گاه شتابزده و تحت تأثیر لهجۀ فارسی هندوان است، اما یکی از آثار ارزنده دربارۀ حوادث هندوستان، پس از محمود غزنوی تا روزگار سراینده، به‌شمار می‌آید. این کتاب چاپ شده است (مَدرَس، ۱۹۴۸).