فرای، ریچارد (۱۹۲۰ـ۲۰۱۴)
فِرای، ریچارْد (۱۹۲۰ـ۲۰۱۴)(Frye, Richard)
خاورشناس سوئدی‌تبار امریکایی. در ۱۹۴۶ با تصحیح و ترجمۀ تاریخ بخارای نرشخی به انگلیسی از دانشگاه هاروارد در رشتۀ تاریخ خاور نزدیک دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۵۱ به ایران سفر کرد و در سرمشهد فارس به کاوش و نمونه‌برداری از کتیبه‌های کهن پرداخت و سپس به پژوهش در لهجه‌های رایج در سیستان و بلوچستان و بیابانک روی آورد. از ۱۹۴۹ در دانشگاه هاروارد کرسی ایران‌شناسی داشته است. در ۱۹۶۹م/۱۳۴۸ش بار دیگر به ایران سفر کرد و تا ۱۳۵۳ش رئیس مؤسسۀ آسیایی دانشگاه شیراز بود. از ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۵ش در دانشگاه شیراز تدریس می‌کرد. در ۱۹۹۰ بازنشسته شد. پس از آن به تاجیکستان رفت و دو سال در آن‌جا به پژوهش و تدریس پرداخت. از آثارش: تصوف در عصر غزالی (۱۹۳۹)؛ ایران اسلامی و آسیای مرکزی، سده‌های هفتم تا دوازدهم میلادی (لندن، ۱۹۷۲)؛ سکه‌های ماوراءالنهر (۱۹۴۹)؛ خاور نزدیک و دولت‌های بزرگ (۱۹۵۱)؛ اسلام و غرب (۱۹۵۷)؛ میراث باستانی ایران (۱۹۶۲)؛ بخارا دستاورد قرون وسطا؛ عصر زرین فرهنگ ایران، که سه کتاب آخر به فارسی ترجمه شده است.