فلوبر، گوستاو (۱۸۲۱ـ۱۸۸۰)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۴۲ توسط Aeen (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

فِلوبِر، گوستاو (۱۸۲۱ـ۱۸۸۰)(Flaubert, Gustave)

فِلوبِر، گوستاو
گوستاو فِلوبِر
Gustave Flaubert
زادروز روآن 1821م
درگذشت 1880م
ملیت فرانسوی
شغل و تخصص اصلی نویسنده
آثار  مادام بوواری (1857)؛ سالامبو (1862)؛ تربیت احساسات (1869)
گروه مقاله ادبیات غرب

نویسندۀ فرانسوی. یکی از رمان‌‌نویس‌های مهم قرن ۱۹، مؤلف مادام بوواری[۱] (۱۸۵۷)، سالامبو[۲] (۱۸۶۲)، تربیت احساساتی[۳] (۱۸۶۹) و وسوسۀ سنت آنتوان[۴] (۱۸۷۴)، همچنین مجموعۀ داستان سه داستان[۵] (۱۸۷۷). نتیجۀ التزام او به هنر، سبکی وسواس‌گونه در نثر، بیان واقع‌گرایانه، و عمق روان‌شناختی‌ای بود که غالباً از طریق تک‌گویی درونی آشکار می‌شود. فلوبر در روآن[۶] زاده شد. مدتی حقوق خواند، امّا ادبیات را ترجیح داد. در ۱۸۴۷ به برتانی[۷] رفت و از ۱۸۴۹ تا ۱۸۵۱ در یونان و خاورمیانه بود، امّا بیشتر عمر خود را با آرامش نزد مادر و خواهرزاده‌اش در مِلک خود نزدیک روآن گذراند. از ۱۸۴۶ تا ۱۸۵۴ عاشق لوییز کوله[۸] بود، امّا عشق یک‌طرفۀ او در ۱۵سالگی به مادام الیزا شلزینگر[۹]، تأثیر بیشتری بر شخصیت او برجا نهاد. مادام بُواری، که نگارش آن سال‌ها به‌طول انجامید، جنجال زیاد برانگیخت و مؤلف و ناشر به جرم هتک اخلاق تحت تعقیب قرار گرفتند، امّا تبرئه شدند. در ۱۸۵۸ فلوبر به کارتاژ سفر کرد و به مطالعۀ جدی باستان‌شناختی و تاریخی محیط آن پرداخت و از نتیجۀ تحقیقاتش در خلق سالامبو، دومین رمانش استفاده کرد که موضوع آن کشمکش میان رُم و کارتاژ است. فلوبر با چاپ دو اثر بعدی‌اش، از اعضای مهم محفل ادبی کوچکی متشکل از تورگنیف[۱۰]، زولا[۱۱]، دوده[۱۲] و برادران گنکور[۱۳] شد. او دوست نزدیک ژرژ ساند[۱۴] هم بود. آخرین اثر او، بووار و پکوشه[۱۵] ناتمام ماند و پس از مرگش در ۱۸۸۱ به‌چاپ‌رسید. فلوبر با وسواس می‌نوشت، روی هر کلمه کار می‌کرد و هرگز از نتیجۀ کارش راضی نبود؛ سبک او نمونه‌ای از ناب‌بودن و قدرت است. از میان‌مایگی بیزار بود و تنفرش از بورژوازی به‌‌حد وسواس رسید. او با شناخت و اشراف تمام به رسوم رایج عصر خود می‌نوشت و در مقام رمان‌نویس باید او را میان مکاتب واقع‌گرا و رُمانتیک جا داد، که در عین تعلق‌نداشتن به این دو مکتب، با هر دو آن‌ها وجوه اشتراک داشت. او بی‌تردید رُمانتیسم[۱۶] را ترجیح می‌داد اما در واقع برخلاف خواستۀ خودش پیروزی درخشان او نتیجۀ رمان واقع‌گرایانۀ مادام بوواری بود، به‌‌گونه‌ای که این اثر، الهام‌بخش واقع‌گرایی مدرن قلمداد شده ‌است.

 


  1. Madame Bovary
  2. Salammbô
  3. L’Education sentimentale/Sentimental Education
  4. La Tentation de Saint Antoine/The Temptation of St Anthony
  5. Trois Contes/Three Tales
  6. Rouen
  7. Brittany
  8. Louise Colet
  9. Mme Elisa Schlesinger
  10. Turgenev
  11. Zola
  12. Daudet
  13. Goncourts
  14. George Sand
  15. Bouvard et Pécuchet
  16. Romanticism