View source for فیض کاشانی، ملامحسن (کاشان ۱۰۰۷ـ ۱۰۹۱ق)


فیض کاشانی، ملامحسن (کاشان ۱۰۰۷ـ ۱۰۹۱ق)<br>
فقیه، متکلم، مفسر، محدث و شاعر ایرانی. پدرش از علمای برجستۀ کاشان بود. پس از آن که علوم دینی و کلام را در زادگاهش آموخت، به اصفهان رفت و نزد استادانی چون [[میرداماد]]، [[ملاصدرا، محمد بن ابراهیم (شیراز ۹۸۰/۹۷۹ـ بصره ۱۰۵۰ق)|ملاصدرا]] و [[شیخ بهایی، محمد (بعلبک ۹۵۳ـ مشهد ۱۰۳۰/۱۰۳۱ق)|شیخ‌ بهایی]]، فلسفه، کلام،‌ و فقه و حدیث خواند. سپس به شیراز رفت و در جلسات درس ملاصدرا و سید ماجد بحرانی شرکت جست. پس از آن به زادگاهش بازگشت و به تدریس و تألیف سرگرم شد. چون ملاصدرا به‌سبب تکفیر‌شدن به قم رفت، فیض نیز با او همراه شد و در همان‌جا دختر او را به زنی گرفت. به فارسی و عربی شعر می‌گفت. فعالیت‌های دینی فیض، بیشتر در تثبیت عقاید امامیه بوده است. او مشرب اخباری داشت و برخلاف پدرزنش، ملاصدرا، گرایشی به حکمت و فلسفه نداشت. ۱۲۰ اثر در علوم گوناگون دارد. از آثارش: ''وافی'' به عربی که شرح احادیث کتب چهارگانۀ شیعۀ امامیه است (تهران، ۱۳۲۳ق)؛ ''شافی'' که مختصر ''وافی'' است؛&nbsp;''صافی ''در تفسیر (تهران، ۱۳۱۱ق)؛‌ ''دیوان'' اشعار که در ۳ جلد چاپ شده (تهران، ۱۳۷۱ش)؛ ''الحقایق فی محاسن‌الاخلاق''؛ ''الکلمات‌المکنونة'' (تهران، ۱۳۱۰ق)؛ ''المحجة‌البیضا'' (تهران، ۱۳۲۸ق)؛ که پیراسته و تهذیبی از ''احیاء علوم‌الدین'' غزالی براساس روایات شیعی است که آن را ''احیاء‌الاحیاء'' نامیده است.
<br><!--33200100-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:حدیث شناسی]]
[[رده:فلسفه ، منطق و کلام]]
[[رده:کلام – اشخاص و فرقه ها و آثار]]