قاسم علی چهره گشای

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

قاسم‌علی چهره‌گشای (اواخر قرن ۹ و اوایل قرن ۱۰ق)

نگارگر و مذهِب ایرانی. از نقاشان مکتب هرات، و دربار امیرعلی‌شیر نوایی، و از شاگردان زبدۀ کمال‌الدین بهزاد بود، که در تصویرسازی دیوان امیرعلی‌شیر نوایی نقش بسزایی داشت. آثارش با نقاشی‌های بهزاد بسیار قرابت دارند، چنان‌که بسیاری از هنرشناسان آثار او را با آثار بهزاد اشتباه گرفته‌اند. چهرۀ‌ بسیاری از شاعران و بزرگان ایرانی را به‌تصویر درآورد، و در شباهت‌سازی بسیار مهارت داشت؛ به‌همین سبب چهره‌گشای لقب گرفت. ازجمله آثارش عبارت‌اند از تصاویری از یک مثنوی امیرعلی‌شیر نوایی (ح ۸۹۰ق، کتابخانۀ بودالیان آکسفورد)، تصاویری از یک خمسۀ نظامی (ح ۸۹۹ق، موزۀ بریتانیا)، و شاه و ملکه (از مُرقّع گلشن، کتابخانۀ موزۀ گلستان).