قطب الدین محمد خوارزمشاه
قُطب‌الّدین محمّد خوارَزمشاه (حک: ۴۹۰ـ۵۲۱ق)
از پادشاهان سلسلۀ خوارزمشاهیان (حک: ۴۷۰ـ۶۲۸ق). پسر انوشْتَکین غَرْچَه و سومین شاه خوارزم بود و در ۴۹۰ق در مقام شحنگی خوارزم عنوان «خوارزمشاه» یافت و این مقام از این تاریخ به بعد در خاندان وی موروثی شد. قُطْبُ‌الدّین محمد در ۳۰ سال سلطنت همواره مطیع و تابع سلطان سنجر سلجوقی بود و هیچ‌گاه از فرمان او سرپیچی نکرد و در جنگ‌های سنجر در ماوراءُالنَّهر و غَزْنَین و عراق همراه پسرش، اَتْسِزْ خوارزمشاه، شرکت داشت. او حامی اهل دانش و ادب بود و ذخیرۀ خوارزمشاهی، نوشتۀ اسماعیل جُرجانی، به او پیشکش شده است.