کارنو، لازار (۱۷۵۳ـ۱۸۲۳)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

کارْنو، لازار (۱۷۵۳ـ۱۸۲۳)(Carnot, Lazare)

ژنرال و سیاستمدار فرانسوی. عضو کنوانسیون ملّی[۱] در انقلاب فرانسه[۲] و سازمان‌دهندۀ ارتش‌های جمهوری. وزیر جنگ (۱۸۰۰ـ۱۸۰۱)، و در زمان حکومت ناپلئون وزیر کشور (۱۸۱۵) بود. اثر او، در دفاع از مواضِع مستحکم[۳] (۱۸۱۰)، در زمینۀ استحکامات، به کتاب درسی نظامی تبدیل شد. در دورۀ صد روزه[۴] وزیر کشور بود. بعد از اعادۀ سلطنت، از کار محروم و به آلمان تبعید شد. کارنو که با حرفۀ مهندسی به ارتش ملحق شده بود، با تحولاتی که در روش‌های نظامی فرانسۀ دوران انقلاب به‌وجود آورد، «سازمان‌دهندۀ پیروزی[۵]» لقب گرفت. پس از کودتای ۱۷۹۷ به خارج از کشور رفت، اما پس از به‌قدرت‌رسیدن ناپلئون به کشور بازگشت (۱۷۹۹). در ۱۸۱۴، در مقام فرماندار آنتورپ[۶] استحکامات دفاعی بی‌نظیری بنا کرد (۱۸۱۴).

 


  1. National Convention
  2. French Revolution
  3. De la Défence de Places Fortes
  4. Hundred Days
  5. Organizer of Victory
  6. Antwerp