مامقانی، محمدحسن (تبریز ۱۲۳۸ـ نجف ۱۳۲۳ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

مامِقانی، محمدحسن (تبریز ۱۲۳۸ـ نجف ۱۳۲۳ق)

فقیه و اصولی امامی. در کودکی، پدرش را از دست داد و تحت کفالت صاحب فصول، قرار گرفت. نزد سید حسین کوه‌کمری، شیخ راضی فقیه نجفی، شیخ حسن و علی کاشف‌الغطا، شیخ عبدالرحیم بروجردی و شیخ مرتضی انصاری درس خواند. به‌سبب تقریر درس‌های شیخ انصاری، در بین همدرسان به مُقَرِّر معروف بود. پس از سید حسین کوه‌کمری، بیشتر ترک‌های آذربایجان و قفقاز او را مرجع تقلید خود گرفتند. شیخ ابراهیم سلیمانی و دو فرزندش، عبدالله و ابوالقاسم و نیز میرزا فرج‌الله تبریزی از شاگردان او بودند. در سفر به تهران مظفرالدین‌شاه قاجار به دیدار او رفت و بسیار به وی احترام گذاشت.

از آثارش: بُشری‌الوصول الی‌ اسرار علم‌الاصول؛ غایۀ‌الآمال؛ ذرائع‌الاحلام فی شرح شرائع‌الاسلام؛ غایۀالآمال (حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری).