مراد (قبیله)
مراد (قبیله)
قبیله‌ای در یمن. از قبایل مذحجِ ساکن در شرق صنعاء در ناحیه‌ی مارب و حریب. بازار قبیله‌ی مراد در ناحیه‌ی مارب است. سکونتگاه مراد سرزمینی وسیع است که از سمت جنوب به بلاد رادع، از شرق به بیجان، از غرب به خولان عالیه و حدا و از سمت شمال به جوف منتهی می‌شود. مهم‌ترین شاخه‌های قبیله‌ی مراد عبارتند از آل طلیه، ولد جمیل و الحدا. از خاندان‌های آل طلیه بنی سیف، آل بحیبح و صعاتره‌اند. یکی دیگر از شاخه‌های قبیله‌ی مراد، آل غطیف است که عشیره‌ی فروة بن مسیک مرادی غطفی و عشیره‌ی عبدالرحمن بن ملجم مرادی (قاتل امام علی)اند. آل صنابح نیز از شاخه‌های این قبیله است که شهر جوبه محل سکونتشان بوده. آل قرن شاخه‌ی دیگر قبیله‌ی مراد است که اویس قرنی از آنها بوده. بخش اعظم منطقه‌ی جوف در دست قبیله‌ی مراد بود، اما پس از حادثه‌ی رزم ملاحا که در جوف (و همزمان با درگیری حضرت محمد با قریش در روز بدر) اتفاق افتاد، افراد این قبیله از آن‌جا کوچ کردند.
از میان مشاهیری که به قبیله‌ی مراد منسوبند می‌توان این اشحاص را نام برد: شیخ محمد بن اسعد مرادی، داعی منصور عبدالله بن حمزه در جبل و دیلم که از مشاهیر علمای یمن بوده؛ محمد بن منصور بن یزید مرادی کوفی (متوفای 291ق)؛ ابوعبدالله ناجی بن علی بن ابی‌القاسم بن اسلم مرادی (متوفای اوایل قرن هفتم هجری)؛ عبده بن عمرو سلمانی مرادی کوفعی تابعی (متوفای 72ق)؛ ابوعبدالله عمرو بن مرة مرادی کوفی، حافظ نابینا (متوفای 116ق)؛ هانی بن عروه مرادی که از نوادگان عبد یغوث مرادی و از شهیدان کربلاست؛ جعد بن قیس مرادی، شاعر و فروة بن مسیک مرادی.
از مشاهیر قبیله‌ی مراد در قرن بیستم، علی بن ناصر قردعی از شیوخ بزرگ این قبیله و مبارز سیاسی بود که با نظام پادشاهی امام یحیی حمیدالدین ستیز کرد و در ماجرای کشتن وی در 1948م مشارکت داشت. وی شاعری توانا نیز بود.