مسعودیه، محمدتقی (مشهد ۱۳۰۶ـ تهران ۱۳۷۷ش)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ قابل چاپ دیگر پشتیبانی نمی‌شود و ممکن است در زمان رندر کردن با خطا مواجه شوید. لطفاً بوکمارک‌های مرورگر خود را به‌روزرسانی کنید و در عوض از عمبکرد چاپ پیش‌فرض مرورگر خود استفاده کنید.

مسعودیه، محمّدتقی (مشهد ۱۳۰۶ـ تهران ۱۳۷۷ش)

محمدتقی مسعودیه
زادروز مشهد ۱۳۰۶ش
درگذشت تهران ۱۳۷۷ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل لیسانس حقوق قضایی از دانشگاه تهران؛ دانشنامه هارمونی و لیسانس آهنگ سازی از مدرسه عالی موسیقی پاریس؛ دکترای موسیقی شناسی
شغل و تخصص اصلی متخصص اتنوموزیکولوژی
شغل و تخصص های دیگر موسیقی دان- آهنگ ساز
لقب پدر اتنوموزیکولوژی ایران
آثار فانتزی برای ارکستر زهی؛ سوییت ایرانی؛ تجزیه و تحلیل چهارده ترانه محلی ایران
گروه مقاله موسیقی
محمّدتقی مسعودیه

متخصص اتنوموزیکولوژی، موسیقی‌دان و آهنگ‌ساز ایرانی. پس از دریافت دیپلم ویولن از هنرستان عالی موسیقی و نیز دریافت دانشنامۀ لیسانس حقوق قضایی از دانشگاه تهران، راهی اروپا شد و در کنسرواتوار ملی پاریس در رشتۀ ویولن ادامه تحصیل داد. در ۱۳۳۵ از مدرسۀ عالی موسیقی پاریس دانشنامۀ هارمونی و در ۱۳۴۲ دانشنامۀ لیسانس آهنگ‌سازی گرفت. در ۱۳۴۷ با ارائه پایان‌نامه‌ای با عنوان «آواز شور» که به آوانویسی و بررسی دستگاه شور اختصاص داشت، به دریافت دانشنامۀ دکتری موسیقی‌شناسی نایل آمد؛ در همان زمان به ایران بازگشت و تا پایان عمر در دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، به تدریس پرداخت. مسعودیه فعالیت‌های پژوهشی خود را در درجۀ اول روی موسیقی محلی ایران و سپس بر ردیف موسیقی ایرانی متمرکز کرد. برخی از ساخته‌های او را پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر مجلسی رادیو و تلویزیون ملی ایران اجرا کردند. دو اثر او با نام‌های موومان سمفونیک، و دو موومان برای ارکستر زهی نیز به رهبری علی رهبری و منوچهر صهبایی در اروپا ضبط و منتشر شده‌اند. از دیگر آثار اوست: فانتزی برای ارکستر زهی، سوییت ایرانی، کتاب‌های تجزیه و تحلیل چهارده ترانۀ محلی ایران، موسیقی بوشهر؛ به اتفاق یوزف کوکرتس، آوانویسی و بررسی ردیف آوازی موسیقی سنتی ایران به روایت محمود کریمی، نسخه‌های خطی پارسی دربارۀ موسیقی به فرانسه، موسیقی بلوچستان، مقالات متعدد به فارسی، انگلیسی، آلمانی و فرانسوی. او به‌سبب پژوهش‌های ارزشمند و پایه‌گذاری تحقیقات اتنوموزیکولوژی، در کشور «پدر اتنوموزیکولوژی ایران» لقب گرفت.