مولوک

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

مولوک (Moloch)

(یا: مولک) به عبری به‌معنای شاه و ملک. در عهد عتیق[۱]، خدای فنیقی و اهالی کنعان که در قرن ۷پ‌م در فلسطین او را می‌پرستیدند و کودکان را برایش در آتش قربانی می‌کردند. پرستش آن مدتی در بین بنی‌اسرائیل هم معمول بود.

 


  1. Old Testament