مونترلان، هانری (۱۸۹۶ـ۱۹۷۲)
مونتِرْلان، هانری (۱۸۹۶ـ۱۹۷۲)(Montherlant, Henri)
مؤلف و نمایشنامهنویس فرانسوی. رمانهایش، که از ویژگیهایشان دلمشغولی به مسائل جسمانی است عبارتاند از در چشمهساران هوس[۱] (۱۹۲۷) و ترحم به حال زنان[۲] (۱۹۳۶). مشهورترین اثر انتقادیاش آشفتگی و شب[۳] (۱۹۶۳) نام دارد. از نمایشنامههای اوست: مرگ ملکه[۴] (۱۹۴۲)، اربابِ سانتیاگو[۵] (۱۹۴۷)، و پور ـ رویال[۶] (۱۹۵۴). مونترلان در خانوادهای کاتولیک در پاریس زاده شد، اما جنبههای روحانیِ فاقد قدرت جسمی را مردود میدانست و در آثار اولیهاش شکوه بازیهای ورزشی و تواناییهای بدنی انسان را تحسین میکرد. بهترین آثار مونترلان بیشتر زندگینامۀ شخصیاند. برآمدنِ صبح[۷] (۱۹۲۰) داستانی از دورۀ دانشکده است. رؤیا[۸] (۱۹۲۲)، یکی از زیباترین داستانهای جنگ جهانی اول، بیشتر سرگذشت خود نویسنده است. جانورنامه[۹] (۱۹۲۶) اثری پروست[۱۰]وار و سرشار از شور و هیجان گاوبازی است (مونترلان خود گاوبازی حرفهای بود). نمایشنامههای دیگرش عبارتاند از مالاتستا[۱۱] (۱۹۴۶)، دون ژوان[۱۲] (۱۹۵۸)،کاردینال اسپانیا[۱۳] (۱۹۶۰) و جنگ داخلی[۱۴] (۱۹۶۲). مونترلان در سالهای آخر عمر کتابهای مقالات، یادداشتها، و زندگینامۀ شخصی خود را منتشر کرد، که ازجملۀ آنها جزر و مد شبانه[۱۵] (۱۹۷۲) است.